Motto
Napisz wniosek tak, by nawet rzeczoznawca go zrozumiał
Historia powstania PO IG 8.1
Historia programu PARP PO IG działanie 8.1 zaistniało roku 2008, kiedy to po raz pierwszy, po blisko roku solidnych dużych starań, które dotyczyły już drobnych elementów programu a nie szerokich jego zamiarów sporządzono pierwszą jego edycję. I to było moje pierwsze spotkanie z nim., ale przyniosło ze sobą dość pozytywne skutki. Moje doświadczenie z programem 8.1 rozpoczęło się w czerwcu czy może lipcu 2008 kiedy ujrzałem informację na stronie PARP, że organizacja ta szuka rzeczoznawców IT, którzy mogliby by czytać wnioski od strony ich rzetelności z celami. Już wtedy od jakiegoś czasu byłem członkiem Izby Rzeczoznawców Polskiego Towarzystwa Informatycznego i stworzenie fachowej dokumentacji, w tym rekomendacji i referencji z innych organizacji, dla których sporządzałem ekspertyzy IT i zarządzałem projektami informatycznymi, w tym działaniami e-usług, nie było jakimś specjalnym problemem.
W krótkim czasie byłem w posiadaniu kompletu dokumentów i złożyłem je w PARP. W ciągu miesiąca uzyskałem wiadomość zwrotną, że instytucja ta zaprasza mnie w poczet rzeczoznawców zewnętrznych oceniających wnioski w programie Innowacyjna Gospodarka. Przygoda rozpoczęła się i zaraz po tym skończyła.
Już od maja 2008 gdy wiedziałem, że program dofinansowania innowacyjnych dochodowych pomysłów eusług ruszy wkrótce, przygotowaliśmy z wraz żoną założenia pod system badań kompetencji menedżerskich zgodny z oceną 360 stopni, który od pewnego okresu w wersji tradycyjnej z niewielkim wsparciem informatyki, używaliśmy w naszej codziennej pracy firmy doradczej (konsulting HR i konsulting IT). Przełożenie idei z narzędzia off-line na on-line (ankiety badawcze metody 360 stopni) wydawało się pozornie łatwe i jak się okazało, bez dużych inwestycji w infrastrukturę informatyczną nie {byliśmy w stanie rozwinąć tego biznesu. Program PO IG 8.1 zdawał się być fajnym prezentem. Gdy tylko pojawiła się latem dokumentacja konkursu niezwłocznie stworzyliśmy projekt i złożyliśmy go w odpowiednim RIF (w między czasie zbierałem też dokumenty by zostać rzeczoznawcą dla działania 8.1 i 8.2.). Chcąc uniknąć konfliktu interesu i zarzutu o stronniczość (wynik i konkursu o dofinansowanie miały ukazać się późną jesienią), w czasie gdy żona złożyła projekt w RIF wystąpiłem z pismem do PARP precyzyjnie opisałem sytuację, powiadomiłem o możliwym konflikcie interesu i poprosiłem o wyłączenie mnie z prac komisji w RIF, w którego zasięgu byłem lub też wszystkich RIF, jeśli tego wymaga sytuacja (otrzymałem uprawnienia rzeczoznawcy na kilka województw). Z prac Komisji zostałem wyłączony, z początku lokalnej potem zostałem i problem zniknął na rok, gdzie po tym czasie ktoś się obudził i w jednej chwili rozwiązał pozostałe umowy ze mną o świadczenie usług zewnętrznego dostawcy w innych programach innowacyjnej gospodarki ze względu na potencjalny konflikt interesu. Pewnie PARP chciałby odebrać mi jeszcze wspomnienia tych wydarzeń i zdobytych doświadczeń, ale tego nie był w stanie i jeszcze przez najbliższy rok nie odezwę się na temat funkcjonowania mechanizmów oceny wniosków w tamtym czasie. Nie zamierzam ryzykować sądem.
W tym samym czasie, uznano nam wówczas dofinansowanie UE dla naszego projektu na kwotę przewyższającą 200 tys. złotych lecz po roku zrezygnowaliśmy z tych pieniędzy i zerwaliśmy umowę. Wahania cen walut o blisko 50% spowodował, że nie było możliwości dokonać wszystkich planowanych zakupów w warstwie sprzętowej IT oraz niezbędnego oprogramowania bazodanowego i postanowiliśmy rozwijać pomysł przez zwykły organiczny wzrost biznesu, co robimy do dziś. Między czasie zyskaliśmy zaufanych klientów z bardzo wielu w Polsce korporacji (głównie FMCG) i nie narzekamy na to źródło przychodu. Z czasem okazało się, że tutaj nie zwycięża informatyka i realizacja pomysłu za pomocą narzędzi informatyki, a tylko żmudna, wielogodzinna praca nad zdobyciem doświadczeń interpretacji uzyskanych w badaniu empirycznym rezultatów. Nie mamy różnicy po tym, że ankiety mamy obsługiwane przez automatykę z dostępem on-line przez internet. Rzetelna wiedza o pracowniku, którego się ocenia leży w relacjach z innymi, które widać wyłącznie sprawdzając globalnie rezultaty badania, a nie rysując słupki otrzymanych odpowiedzi na pytania ankiety. Ale to zupełnie nowa opowieść i postaram się również ją spisać. W tej chwili gdy widzę następne implementacje metody 360 stopni łatwo są dostępne w sieci z uwagami, że|autor właśnie złapał Pana Boga za nogi i jego tabelki, bo np. są w poprzek a nie wzdłuż mówią dużo o pracowniku. Oj bez wyobraźni.
A przy okazji, wielu pomysłodawców składających dokumenty aplikacyjne o unijne dofinansowanie bardzo mocno broni swojego pomysłu jak skarbu. Możecie mi wierzyć, jak najkochańsze dziecko, wychowany pomysł innowacyjnej e-usługi itd. Otóż, nie łamiąc umów o poufności mogę z całą wiedzą powiedzieć: innowacja była na początku w dwóch pierwszych konkursach, w następnej kolejności pomysły były bardzo podobne. Można je było zgrupować w około osiem, może dziesięć grup pomysłów (interesująco zrobił to PARP w wydanym w 2011 r. informacją z dobrymi praktykami POIG 8.1). Wprawdzie każdy wnioskodawca inaczej przygotowuje różnie sporządzają swoje założenia, ale są to dublujące się wizje, w których trudno spostrzec jest coś naprawdę innowacyjnego. Najwięcej u podstaw źródeł przychodu leży myśl, że potencjalni kupcy gotowi są kupować najgorszy gniot reklamowy za gigantyczne pieniądze i dzięki temu dawać zarabiać wnioskodawcy, ale na pytanie ile trzeba e-produkt zapłacić pada enigmatyczna odpowiedź, że na pewno nie tyle, ale reklamą uda się przekonać nabywcę. Przyszły beneficjencie, nabywca e-usługi nie jest idiotą, a przynajmniej nie bądź pewny, że jesteś mądrzejszy od niego, mądrością i odpornością na reklamę. Podstawowym kryterium dla mnie oceny danego projektu jest to, czy usługa jest warta kupna i jak powinna wyglądać od stronnych technicznej i organizacyjnej, bym miał łatwiej. Jeśli odpowiadam sobie, że tak, super pomysł, świetnie zapakowany i jest mi niezbedby, to go chcę, ale jeśli nie jestem przekonany czy sam chciałbym taką e-usługę kupić, to z całą pewnością tego zakupu nie dokonam, a w wyniku Spółka konsultingowa IT, w której jestem partnerem nie zaangażuje się zadania napisania takiego wniosku o dofinansowanie.
Nawiążę jednak do głównego myśli, czyli ogólnych przemyśleń na tematy przygotowania projektów PARP POIG działanie 8.1.
Inne witryny: Witryna 1, Witryna 2, Witryna 3,
Słowa kluczowe: PARP PO IG 8.1, PO IG 8.1, pisanie wniosków, unijne dofinansowanie, sprawdzenie wniosku przed wysłaniem, sprawdzenie wniosku, model biznesowy 8.1, biznesplan 8.1, wskaźnik produktu, wskaźnik rezultatu, konsulting it
Kto wie, czy nie najważniejszym zadaniem związanym z tworzeniem i wysłaniem aplikacji w obszarze PO IG 8.1 jest sprawdzenie wniosku dokonana przez autora na chwilę przed złożeniem w RIF. Nawet kilkukrotnie sprawdzając treść biznesplanu nie łatwo jest dostrzec niewielkie błędy. 
U stóp 
Niestety są jednak błędy w 
Jakkolwiek nie powoduje to skutków prawnych, to zmiany pozycji wpisanych przez użytkownika do generatora np. w tabeli harmonogramu powodują, iż niełatwo jest zapanować nad właściwą kolejnością w tej tabeli, zadania w ramach etapu układają się w nielogicznej kolejności, co znacząco utrudnia ich ogarnięcie wzrokiem i sprawdzenie, czy wszystko zostało ujęte. Pomocą jest zestawienie generowane automatycznie w następnym punkcie, ale to i tak psuje logikę aplikacji i utrudnia jej pisanie. 
Celem skreślenia tych paru akapitów legła ocena jednej z komisji konkursowej sprawdzających wnioski PO IG 8.1. Wniosek został zdyskwalifikowany na etapie oceny merytorycznej z zastrzeżeniem, że nie spełnia definicji e-usługi w rozumieniu PARP PO IG, bo do realizacji e-usługi niezbędne jest zakupienie programu na urządzenie przenośne, a zatem nie mamy do czynienia z sytuacją skorzystania z e-usługi na żądanie użytkownika (wymagane inne działanie).
Moim celem nie jest wykazywać niekompetencji osoby oceniającej – to ludzie kompetentni, którzy wiedzą co i za co robią. Chciałem tu wykazać jedynie, że definicja w Rozporządzeniu może być interpretowana na różne sposoby i nie warto pokazywać do oceny oryginalnych pomysłów, a lepiej typowe. I tu znajdujemy odpowiedź na pytanie, dlaczego tyle na początku działania programu było projektów poświęconych sukniom ślubnym, organizacji ślubów i podobnych. To nie branża była lukratywna, tylko warunki oceny projektów mogą faworyzować takie wybrakowane pomysły.